Tęcza do Ciebie

Ostatnio nie śpię dobrze po nocach. Czy to tylko dlatego, że śpię tu sam, w pustym i przez to niedbałym łóżku, a to mój egoizm krzyczy o braku Ciebie do przytulenia? ((Jak się wyzbyć takiego ego, którego nie chcę? Chcę Twej bliskości, ale bardziej chcę, byś Ty jej wzajemne chciał i był ze mną szczęśliwy)). Czy to zazdrość choruje na wyobrażenia alternatywnych rzeczywistości, w których jeszcze jestem lub w których już mnie nie ma, w Twoich snach, myślach, życiu? Naprzemiennie mnie porzuciłeś, układasz lub już ułożyłeś sobie drugie, nowe, lepsze życie, beze mnie, daleko ode mnie. Znów to, w innym wariancie, szukasz lub już trafiłeś w ramiona nowej, lepszej połówki, ja się wyczerpałem, spowszedniałem, zapracowałem, zaniedbałem (sylwetka? zapach? włosy? ubiór?). W innym matriksie możliwych rzeczywistości, to wszystko przez to, że nawet nie wiem, kiedy przestaliśmy ze sobą rozmawiać (faceci nieczęsto potrafią tak ze sobą rozmawiać), o tym czego i dlaczego, jak, kiedy i gdzie chcemy (samemu

Jestem zły, ale nie na Ciebie, a na siebie… że są pytania, których nie zadaję, na które nie wiem, czy znam odpowiedź… Nie chcę przelewać mojej głupiej wyobraźni i niepokoju, jakie wzbudzają we mnie samotność i odległość… bo Cię kocham, chcę byś mnie kochał, czuł się przeze mnie kochany i wspierany, byś czuł się szczęśliwy i robił w życiu to, co dobro i Tobie przynosi… A jak mi, Nam, to ma dobrze wychodzić przez ekran… Inni Ludzie sobie z tym, z rozłąką, jakoś radzą, więc i my damy radę? Przepraszam… Po prostu tęsknię, czuję się źle z zazdrością, z moim egoizmem, gdy nie wiem, czy odpowiedzi znam, chcę znać, powinienem znać, czy w ogóle mam jakieś wątpliwości, że (nie) znam… Czy jeszcze chcesz mnie, mego głosu, mej obecności… czy jest ktoś inny… czy i kiedy wrócisz… czy mnie zostawiłeś… czy chcesz ze mną żyć resztę życia, jak ja z Tobą… Ponoć doszukiwanie się znaczenia, sensu, powiązań w rzeczywistości i jej obrazach, jest cechą ludzkiego mózgu, tak działa, ale kto kim kontroluje, ster