Tęcza do Ciebie

Nie tak chciałem i nie tak chcę, by było już zawsze, że jesteśmy daleko od siebie… Gdy odlatywałeś, najchętniej poleciałbym z Tobą… albo w najbliższym możliwym czasie… podróż i urlop poniekąd ułatwiały mi myśleć (więcej lub mniej)… Po ostatnich pożegnaniach (w marcu, sierpniu) serce mnie ściska a łzy lecą mi tak samo, jak rozstawaliśmy się za pierwszym, drugim i kolejnymi razami na dworcach w Warszawie… (w jednym z nich mój pociąg akurat czeka na odjazd). Chcę żyć u Twego boku, potrzebuję Twojej obecności, świadomości, że jesteś, że mamy wzajemnie w sobie Partnera i oparcie na całe dalsze życie… Bez Ciebie tracę sens… „Rozwinąłem” się — ale przy Tobie, to Twój istotny wkład (dziękuję), chcę i Ciebie wspierać… Mam nadzieję, że i ja mogę być jeszcze Tobie potrzebny… Chcę, byśmy byli dla siebie partnerami na całe życie, w tym ze wzajemnością, zaufaniem i bliskością, i mentalną i fizyczną. Nie chcę być ani byś był, tylko jednym spośród wielu kochanków… Nie jestem zazdrosny o przyj

Nie mam nikogo innego, nie poznałem nikogo innego i nie szukam nikogo innego, takiego jak Ty, prócz Ciebie, na tym świecie… Mam na myśli tylko własny punkt widzenia, ze świadomością, że nie wszyscy tak muszą mieć… Trochę się w tym wszystkim pogubiłem, w tym moim życiu, trochę rozwiniętym, a trochę nie… Najchętniej wyjechałbym z Tobą… Docelowo nie chcę żyć osobno… Przez czas skończony wiele przetrzymam… Ale kiedyś zdrowie i w końcu życie zaczną się skracać… Tym bardziej nie chcę tracić najlepszych lat z dala… Tymczasem udaję dużego chłopca, który cokolwiek rozumie z tego, co się dzieje… Przyznaję, podręcznika „Kocham Cię” (jeszcze) nie doczytałem do końca, dużo przede mną… Niektóre okoliczności są łatwiejsze jako aksjomat, nie wymagający ponawiania weryfikacji… Nie potrzebuję pozwolenia innych osób (ślubu małżeńskiego), by dzielić z Kimś życie… Ale też nie chcę tylko samej przyjaźni, ani tylko samej fizyczności… Potrzebuję partnerstwa, nierzadkiej bliskości… (bez przesady w żadną ze str