Daleka podróż

Nie tak chciałem i nie tak chcę, by było już zawsze, że jesteśmy daleko od siebie… Gdy odlatywałeś, najchętniej poleciałbym z Tobą… albo w najbliższym możliwym czasie… podróż i urlop poniekąd ułatwiały mi myśleć (więcej lub mniej)… Po ostatnich pożegnaniach (w marcu, sierpniu) serce mnie ściska a łzy lecą mi tak samo, jak rozstawaliśmy się za pierwszym, drugim i kolejnymi razami na dworcach w Warszawie… (w jednym z nich mój pociąg akurat czeka na odjazd).

Chcę żyć u Twego boku, potrzebuję Twojej obecności, świadomości, że jesteś, że mamy wzajemnie w sobie Partnera i oparcie na całe dalsze życie… Bez Ciebie tracę sens… „Rozwinąłem” się — ale przy Tobie, to Twój istotny wkład (dziękuję), chcę i Ciebie wspierać… Mam nadzieję, że i ja mogę być jeszcze Tobie potrzebny…

Chcę, byśmy byli dla siebie partnerami na całe życie, w tym ze wzajemnością, zaufaniem i bliskością, i mentalną i fizyczną. Nie chcę być ani byś był, tylko jednym spośród wielu kochanków… Nie jestem zazdrosny o przyjaźnie, jeśli tylko takimi pozostają… Potrafię nie patrzeć na to, co było, przez wzgląd na to, co może być, jeśli jeszcze jest szansa na przyszłość… Potrafię cierpliwie czekać, zarazem młodsi nie będziemy i najlepsze lata wciąż trwają teraz…

Ktoś powiedział, że żyje się raz ale z 1 właściwą osobą wystarczy… 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Opuszczenie

Chcę i potrzebuję Kogoś, kto mojej miłości nie będzie odrzucał, dla kogo ze wzajemnością będę wsparciem i partnerem na życie. Jak długo szansę ma przetrwać miłość, którą zastąpiono rozłąką, niepewnością, milczeniem? Wstyd mi, że trwam w sytuacji, na którą się nie godzę ani godzić nie powinienem. Co się stało, że to, co było między nami na żywo przez kilka lat, przerwałeś? Czemu stchórzyłeś, jeśli nie przed związkiem, to przed nazwaniem lub wypracowaniem sytuacji między Nami? Na wszystkie pytania odpowiedź szukać mogę sam, Ciebie tu nie ma, nie chcesz mieć wiedzy ani wpływu na to, co się u mnie i ze mną dzieje.
Czytaj więcej

Naiwny

Nikt mi tego (jeszcze) nie powiedział, ale dostrzegam z nieśmiałością i zażenowaniem, że zawodowo i prywatnie jestem naiwny. Czyli taki co nadmiernie wierzy innym; jest łatwowierny, bezkrytyczny; myśli i postępuje w sposób prosty i szczery; daje się manipulować. Zawodowo, czuję się czasami zaskakiwany i upokarzany rozwojem wydarzeń z moim udziałem, że innym przychodzi tak łatwo rozgrywać i manipulować faktami, emocjami i ich pozorami. Prywatnie, mimo bicia się z myślami, że nie chcę, by tak wyglądało moje życie i „związek”, mimo zawieszenia w nieustannym rozkroku, nie potrafię sam dla siebie przekonująco zaprzeczyć wersji, że jestem okłamywany i zdradzany, tylko po prostu nie jestem wart komunikacji. Nie wiem, jaka jest rzeczywistość i spośród setek alternatywnych rzeczywistości, tej prawdziwej sam nie zgłębię. Nie czuję się przez to niedoświadczony ani głupi, ale odczuwam dyskomfort i obawiam się utracić zaufanie do drugiego Człowieka… Moich zaniechań spowodowanych niewiedzą tro...
Czytaj więcej

Przestrzeń

Messenger wysyła treść pisanych słów do reklamodawców, bo choć znów coś tylko pisałem, ale nie wysłałem, tylko opublikowałem tutaj w trybie prywatnym (bez ciasteczek), to na Facebooku pokazała mi się reklama… psychoterapii dla osób w kryzysie w związku. Damsko-męskim. Mimo wszystko jedna z rad za darmo mnie przekonała. Odpuszczam. Daję jeszcze większą wolność. Przestrzeń. Symetrię w uczuciu. Porzucam nacisk. Ja to znałem kiedyś jako technika lustra, gdy odpowiada się takim samym zachowaniem, by uświadomić komuś, jak to jest tego doświadczyć. Jak widzę, technika ma szersze zastosowanie. Teraz nic nikomu nie udowadniam, nie mam żadnego celu. Po prostu cichaczem odpuszczam, milknę, niknę — ja. Będzie trudno Mu nie odpisywać na Jego pozory przywiązania i wyrzuty sumienia, ale spróbuję.
Czytaj więcej