Listy nienapisane

Najdroższy,

Odległość sprawia, że coraz mniej mamy ze sobą kontakt i coraz mniej się domyślamy, co może myśleć, chcieć lub robić druga strona, jeśli dla Ciebie to ma jeszcze jakiekolwiek znaczenie.

8 lat temu jeszcze nie wiedziałem, co się zapowiadało. Ktoś urodzinowo życzył mi bycia szczęśliwym za 10 lat od wtedy. To za 2 lata od teraz, tymczasem ja powoli… wracam do punktu wyjścia… Tymczasem wtedy wkrótce przyszedł film i blog, które nas połączyły, akceptacja, wiele piękna i nasze wspólne życie. Nawet się nie spodziewałem, jak wiele dobra i szczęścia wniosłeś do mojego życia. Dziękuję dozgonnie za to Niebo. Chciałbym i Tobie je przynosić…


…a nie znam Twoich zamiarów i oczekiwań. Ani czy się jeszcze w nich mieszczę, ani czy przewidujesz możliwość, że jeszcze będziemy razem. Nie wiedziałem, że Cię będę tak szybko tracił wraz z Twoim pierwszym i kolejnymi wyjazdami. Ani że tam, gdzie jesteś teraz, wyjedziesz na tak długo.

Czy boisz się być ze mną? Czy tutaj, gdzie ja zostałem? Rodziny mojej, a może swojej? Ktoś Cię tutaj w pracy odkrył jako geja?

Wiem, że chcę Cię kochać i z Tobą być. Serce nie stawia warunków, nie czeka wzajemności, mimo że cierpi. Rozum zwodniczo racjonalizuje i trwa w cierpliwości. Czasem sieje zwątpienie: narzucam się niechciany; wymuszam swoją obecność a lepiej bym zniknął; nie dostrzegam oczywistego porzucenia; nie jestem już dla Ciebie ważny; kochasz innego albo ode mnie się już odkochałeś; tylko nie wiesz, jak mnie spławić; ja chciałem życiowego Połówka i partnerstwa, Ty sam nie wiesz czego, co najwyżej przyjaźni.

Mierzę się sam z najciemniejszymi myślami. Nie gdybam już, co kto źle zrobił, ale co kto, i czy jeszcze, dalej chce.

Jeśli Ci tam wystarczająco dobrze, czy tego chcesz, bym zniknął jeszcze bardziej, nieodwracalnie?

Przepraszam, że nie wiem, czy pisać, że chciałem, czy chcę, spędzić z Tobą resztę życia, bez pytania się Ciebie wcześniej o Twoje plany wobec mnie. Układaliśmy przez kilka lat życie, jakby odpowiedzi były oczywiste. Teraz nastał trudniejszy czas w moim życiu, kiedy z żył wyrwano mi szczęście i nic nie jest pewne.

Żyję tylko nadzieją, że jesteś szczęśliwszy proporcjonalnie do Tego, co ja straciłem.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Opuszczenie

Chcę i potrzebuję Kogoś, kto mojej miłości nie będzie odrzucał, dla kogo ze wzajemnością będę wsparciem i partnerem na życie. Jak długo szansę ma przetrwać miłość, którą zastąpiono rozłąką, niepewnością, milczeniem? Wstyd mi, że trwam w sytuacji, na którą się nie godzę ani godzić nie powinienem. Co się stało, że to, co było między nami na żywo przez kilka lat, przerwałeś? Czemu stchórzyłeś, jeśli nie przed związkiem, to przed nazwaniem lub wypracowaniem sytuacji między Nami? Na wszystkie pytania odpowiedź szukać mogę sam, Ciebie tu nie ma, nie chcesz mieć wiedzy ani wpływu na to, co się u mnie i ze mną dzieje.
Czytaj więcej

Naiwny

Nikt mi tego (jeszcze) nie powiedział, ale dostrzegam z nieśmiałością i zażenowaniem, że zawodowo i prywatnie jestem naiwny. Czyli taki co nadmiernie wierzy innym; jest łatwowierny, bezkrytyczny; myśli i postępuje w sposób prosty i szczery; daje się manipulować. Zawodowo, czuję się czasami zaskakiwany i upokarzany rozwojem wydarzeń z moim udziałem, że innym przychodzi tak łatwo rozgrywać i manipulować faktami, emocjami i ich pozorami. Prywatnie, mimo bicia się z myślami, że nie chcę, by tak wyglądało moje życie i „związek”, mimo zawieszenia w nieustannym rozkroku, nie potrafię sam dla siebie przekonująco zaprzeczyć wersji, że jestem okłamywany i zdradzany, tylko po prostu nie jestem wart komunikacji. Nie wiem, jaka jest rzeczywistość i spośród setek alternatywnych rzeczywistości, tej prawdziwej sam nie zgłębię. Nie czuję się przez to niedoświadczony ani głupi, ale odczuwam dyskomfort i obawiam się utracić zaufanie do drugiego Człowieka… Moich zaniechań spowodowanych niewiedzą tro...
Czytaj więcej

Przestrzeń

Messenger wysyła treść pisanych słów do reklamodawców, bo choć znów coś tylko pisałem, ale nie wysłałem, tylko opublikowałem tutaj w trybie prywatnym (bez ciasteczek), to na Facebooku pokazała mi się reklama… psychoterapii dla osób w kryzysie w związku. Damsko-męskim. Mimo wszystko jedna z rad za darmo mnie przekonała. Odpuszczam. Daję jeszcze większą wolność. Przestrzeń. Symetrię w uczuciu. Porzucam nacisk. Ja to znałem kiedyś jako technika lustra, gdy odpowiada się takim samym zachowaniem, by uświadomić komuś, jak to jest tego doświadczyć. Jak widzę, technika ma szersze zastosowanie. Teraz nic nikomu nie udowadniam, nie mam żadnego celu. Po prostu cichaczem odpuszczam, milknę, niknę — ja. Będzie trudno Mu nie odpisywać na Jego pozory przywiązania i wyrzuty sumienia, ale spróbuję.
Czytaj więcej